15 prequeli, o których wolelibyśmy zapomnieć...

Zrobienie dobrego prequela jest niezwykle trudną sztuką. Co wcale nie oznacza, że jest to niemożliwe. Dobre prequele się zdarzają, ale są prawdziwą rzadkością. Znacznie częściej są nie tylko kiepskie i niepotrzebne, ale również, co gorsza, psują odbiór oryginału! O których 15 prequelach wolelibyśmy zapomnieć? (Disney Television Animation)

Fabule tego prequela, która kręci się wokół jakiegoś konkursu, brakuje serca oryginału. Próżno szukać w nim wzruszającej historii budowania więzi pomiędzy człowiekiem i jego psem. Ale jest jeszcze coś i jest to bez wątpienia najgorsza cecha tego koszmarnego prequela - Marley potrafi w nim mówić... (20th Century Fox Home Entertainment)

Historia narodzin Piotrusia Pana nie była nam potrzebna. Na dodatek, cały ten prequel jest jednocześnie bardzo dziwacznym i niezbyt oryginalnym widowiskiem. A Hugh Jackman wcielił się w nim w złego pirata Czarnobrodego który, w pewnym momencie, śpiewa przebój Nirvany "Smells Like Teen Spirit" mimo że akcja filmu dzieje się w czasach II wojny światowej. (Warner Bros.)

Cały wic filmu polega na tym, że wyjaśia nam, skąd u Lectera te wszystkie mordercze i kanibalistyczne zapędy. Zwalenie jego bezwzględnej natury na traumy z młodości sprawia, że jest nagle robi się znacznie mniej przerażający. (Young Hannibal Productions)

Cały żart komedii oryginału z 2002 polega na tym, że grany przez Ryana Reynoldsa bohater tkwi 7. rok na studiach, bo zdecydowanie bardziej opdowiada mu życie studenta-imprezowicza niż absolwenta. W prequelu z 2009 mamy okazję zobaczyć, jaki był, gdy dopiero przybył do Coolidge College, a więc w wersji pozbawionej tego co w tym bohaterze najciekawsze i najzabawniejsze. (Paramount Famous Productions)

Ta animacja Disneya, która ominęła kina i trafiła prosto na DVD opowiada jak dwaj mistrzowie drugiego planu z "Króla lwa" - surykatka Timon i guziec Pumbaa - poznali się, zostali najlepszymi kumplami i stali się ważnymi postaciami w życiu młodego Simby. A ponieważ to wciąż tylko bohaterowie drugoplanowi, ich historia nie jest nawet w połowie tak ciekawa jak losy Simby. Jeśli interesują was szalone przygody Timona i Pumby, sięgnijcie po serial "Timon i Pumba". (Disney Television Animation)

Ten prequel był sposobem studia na przedłużenie życia serii. Niestety, slasher z 2006 tylko odziera go z makabrycznej tajemnicy. Postać taka jak Leatherface nie potrzebuje portretu psychologicznego - nieznajomość jej motywacji (albo ich brak) i przeszłości czyni ją znacznie bardziej przerażającą, a wszelkie dopowiedzenia po prostu działają na jej niekorzyść. (New Line Cinema)

Czy ktokolwiek chciał się dowiedzieć jakimi durniami byli Lloyd i Harry w czasach szkolnych? Śmiemy wątpić. Wygląda na to, że studio chciało po prostu jeszcze co nieco zarobić na sukcesie pierwszego "Głupiego i głupszego", ale nie udało im się namówić do współpracy jego gwiazdy, więc musiało wymyślić jakąś wymówkę, żeby ich zastąpić. I tak właśnie powstają żenujące i tanie prequele. (New Line Cinema)

"Szkoła uwodzenia 2" pierwotnie miała być serialem FOXa pt. "Manchester Prep", będącym jednocześniej prequelem wydarzeń z filmu. Gdy stacja zrezygnowała z jego emisji, trzy zrealizowane odcinki zmontowano w jedną możliwie najbardziej pikantną całość i wydano na DVD. (Columbia TriStar Television)

Choć to żadne arcydzieło, "Flintstonów" można uznać za film w miarę udany głównie dzięki świetnej obsadzie (przede wszystkim Johnowi Goodmanowi w roli Freda Flintstone'a). Niestety, w prequelu "Flintstonowie: Niech żyje Rock Vegas!" ślad po niej zaginął. Tym razem we Freda wcielił się Mark Addy, a rolę jego kumpla Barneya zagrał Stephen Baldwin. Ich kreacje, podobnie jak fabuła opowiadająca o tym, jak dwaj panowie poznali swoje przyszłe żony, pozostawiają wiele do życzenia. (Universal Pictures)

Czy ktoś z nas miała ochotę oglądać relacje Batesa z jego zaborczą matką? Ten prequel udowadnia, że jest mnóstwo prawdy w stwierdzeniu "pewnych rzeczy lepiej nie wiedzieć" - ta historia całkowicie pozbawia Batesa tajemnicy i nadanie fizycznej postaci jego matce i jej metodom wychowawczym po prostu psuje oglądanie wybitnego oryginału. Omijać szerokim łukiem. (Smart Money Productions)

Akcja tego prequela dzieje się zaraz przed wydarzeniami z "Powrotu Jedi" i skupia się na dzisiaj raczej niezbyt lubianych przez hardkorowych fanów gwiezdnej sagi Ewokach. W 1984 studio jednak było głęboko przekonane, że fani kochają te misiowate stwory i poświęciło im w całości tę telewizyjną produkcję. Choć jakimś cudem film został nominowany do nagrody Emmy za efekty specjalne, trudno nie odnieść wrażenia, że mamy do czynienia z prawdziwym paździerzem, kiedy się go dzisiaj ogląda. (Lucasfilm )

Diukowie Hazzardu to jeden z cieplej wspominanych hitów małego ekranu z lat 70. i 80. W 2005 postanowiono przypomniec o nim światu tanią, siermiężną i pozbawioną jakiejkolwiek magii wersją zrealizowanym dla ABC Family Channel. Co ciekawe, na DVD ukazała się wersja wzbogacona o pikantne sceny i rubaszne żarty skierowane do widzów dorosłych. Jeśli tęsknicie za "Diukami" po prostu obejrzyjcie sobie powtórki. (Warner Premiere)

"Amityville II: Opętanie" opowiada o... tej drugiej rodzinie. W odróżnieniu od oryginału prequel stawia na nieco mniej paranormalne sposoby straszenia. Fani "Amityville" nie byli tym zachwyceni. (Dino De Laurentiis Company)

Oba filmy powstały mniej więcej w tym samym czasie i to "Zaginiony w akcji 2" miał być początkiem serii. Cannon Films uznało jednak, że ten drugi film jest znacznie lepszy i to od niego należałoby zacząć. (Cannon Group)

Najzabawniejsze w miałkości Messengers 2: The Scarecrow jest to, że już sam oryginał niespecjalnie zapadał w pamięć. Czy mała grupa wirnych fanów Messengers naprawdę potrzebowała wiedzieć, co stało się z Johnem? Odpowiedź brzmi "nie." (Ghost House Pictures)