Mrożące krew w żyłach horrory bez krwi i flaków

Horrory nie muszą być skąpane w krwi i flakach, żeby przerażać. Ale przerażenie widza bez epatowania przemocą to niełatwe zadanie - wymaga talentu i niezwykłej intuicji. Na szczęście jest kilka filmów, którym udało się wywołać u nas gęsią skórkę bez przesadnego rozlewu krwi. Oto one. (Warner Bros.)

Ten film Stanleya Kubricka nazywany jest (prawie bezkrwawym, nie licząc sceny z windą) arcydziełem nie bez powodu. Niezależnie od tego czy mówimy o fenomenalnej grze aktorskiej Jacka Nicholsona ("Here's Johnny!") czy upiornych dziewczynkach, wszystko w nim "działa". Jeśli jeszcze go nie widzieliście, musimy was ostrzec, będzie wam się śnił po nocach.

Miejmy z głowy oczywistości. Jeśli oglądaliście "Egzorcystę" w dzieciństwie (my niestety tak), pewnie nie mogliście zasnąć tygodniami. Chyba nie ma większego klasyka niż ten film.

Prawdziwa perełka, która jest wręcz skandalicznie niedoceniona. Film opowiada historią małżeństwa, które próbuje się pogodzić ze śmiercią córki. Pewnego dnia otrzymują oni ostrzeżenie zza grobu. W roli głównej zobaczymy genialnego Donalda Sutherlanda.

Arcydzieło Romana Polańskiego to historia kobiety, która zostaje matką antychrysta i jest to jeden z najlepszych horrorów psychologicznych jakie kiedykolwiek nakręcono. Ten film powinien obejrzeć każdy fan horrorów.

Hiszpański horror opowiada o domu (zawsze chodzi o dom...), który kiedyś był sierocińcem, a teraz ma zostać domem opieki dla niepełnosprawnych. Problem w tym, że nawiedzają go upiorne dzieciaki.

Mamy na myśli austriacki oryginał. Ten film wami po prostu wstrząśnie, a po seansie już nic nie będzie takie samo. Ponadto dzieło Michaela Haneke jest też błyskotliwym komentarzem na temat filmowej przemocy i rosnącej obojętności na nią.

Trudno powiedzieć, która wersja jest straszniejsza - zarówno ta amerykańska jak i azjatycka wersja ma swoich fanów. Z całą pewnością obie są bardzo udane.

Zdajemy sobie sprawę, że nie wszyscy kupili unikalny klimat tego filmu, który później zamienił się w trend. Jednak trudno przejść obok tego tytułu obojętnie. Nie bez powodu okazał się tak wielkim hitem.

Klasyczny horror, w którym pierwsze skrzypce grają kapitalne efekty dźwiękowe. Grupa naukowców spędza kilka dni w nawiedzonym domu i przeżywa chwile prawdziwej grozy. Po tym filmie na zawsze odechce wam się nocować w wielkich, starych posiadłościach.

I znów Roman Polański. Choć nie jest to do końca horror, ta fantastycznie opowiedziana (z psychologicznego punktu widzenia) historia popadania głównej bohaterki filmu w obłęd momentami jest naprawdę straszna.

Zapomnijcie o Robercie Pattinsonie ze "Zmierzchu", Bradzie Pittcie z "Wywiadu z wampirem" i Alexandrze Skarsgårdzie z "Czystej krwi". Tak naprawdę wyglądają wampiry!

Oprócz wywołującej gęsią skórkę sceny z młotem (bez rozlewu krwi!) ten film będzie was trzymał w napięciu nie z powodu kubłów krwi i flaków (których w nim po prostu nie ma), ale z powodu fenomenalnie zagranej postaci psychofanki głównego bohatera - w tej roli laureatka Oscara (właśnie za "Misery") Kathy Bates.

Najstraszniejszy film Guillermo Del Toro. A mówimy tutaj o facecie, który dał nam "Sierociniec" (był jego producentem wykonawczym). Co ciekawe i tutaj poznajemy historię sierocińca i jego mrocznych tajemnic.

Dlaczego mamy się przejąć jakimś filmem o krwiożerczych ptakach, która atakują ludzkość bez powodu? Dlatego że jest to absolutnie genialny film o krwiożerczych ptakach, które atakują ludzkość bez powodu.