Najlepsze sceny z filmów Tarantino

Quentina Tarantino nie trzeba nikomu przedstawiać. Jego nazwisko jest takim samym synonimem słowa reżyser, jakim niegdyś było nazwisko Alfreda Hitchcocka. Kochają go zarówno krytycy jak i widzowie. Jak mało kto zna się na kinie gatunkowym i wie, jak korzystać z jego dorobku, by stworzyć własne niezapomniane obrazy. Właśnie dlatego wybór 15 najlepszych scen z jego filmografii stanowi nie lada wyzwanie. Nie zaszkodzi jednak spróbować... (Linda R Chen/Miramax/Buena Vista/Kobal/Shutterstock)

Ostatni film reżysera bardzo się wyróżnia na tle reszty jego dzieł. To nie oznacza jednak, że brak w nim niezapomnianych momentów. Wręcz przeciwnie. Ten list miłosny do kina pęka od nich w szwach. Na wyróżnienie zasługuje choćby potyczka Cliffa z samym Bruce'em Lee i jej zaskakujący finał. Tarantino daje dublerowi Ricka Daltona jeszcze jedną szansę na przepisanie historii, ale ciężar gatunkowy tej sceny to już inna para kaloszy. (Sony Pictures Releasing)

Jeśli Tarantino pragnie zrealizować scenę akcji, zrobi co w jego mocy, by zapisała się wśród najlepszych w swojej kategorii. Jako znawca kina doskonale wie, na kim się wzorować i co zrobić, żeby móc konkurować z największymi. Ważnym elementem układanki jest również wzbogacenie owych scen o autorski sznyt - w tym wypadku był to genialny pomysł uwięzienia aktorki na masce pędzącego auta podczas pościgu. Tak się podkręca napięcie! (Dimension Films)

Sporo anegdot, które składają się na "Pulp Fiction" kręci się wokół sprzątania czyjegoś bałaganu i fachowców od mokrej roboty. Żaden nie może się równać z Wolfem. Po krwawej wpadce Vince i Jules zdają się na łaskę kumpla, Jimmiego. Ten, delikatnie mówiąc, nie jest zachwycony perspektywą przechowywania truposza w garażu. Wtedy zjawia się on, cały na czarno, spec od "rozwiązywania problemów" - Wolf. Oglądanie go w akcji to prawdziwa rozkosz! (Linda R Chen/Miramax/Buena Vista/Kobal/Shutterstock)

Możemy w kółko słuchać, jak Aldo Raine (Brad Pitt) i jego kompani zarzynają włoską wymowę. Ten akcent nikogo nie oszuka, za to rozśmieszy każdego. Komediowa perełka w filmografii pełnej znakomitych scen komediowych. (Universal)

To nie przypadek, że wystrój dinera, do którego Vince zabiera Mię, Jack Rabbit Slim’s, kręci się wokół popkultury lat 50. Tarantino darzy tę erę wyjątkowym sentymentem i to jeden z wielu jego ukłonów w stronę historii kina i telewizji. Innymi są choćby ruchy taneczne bohaterów inspirowane sekwencjami z "Aryskotratów" Disneya i francuskiego klasyka "Bande à part". No i nikogo nie powinno zdziwić, że i tu dialog jest świetny. (Linda R Chen/Miramax/Buena Vista/Kobal/Shutterstock)

Znakomite sceny akcji w filmografii zdominowanej przez znakomite dialogi może nie są rzadkością, ale z pewnością jest ich mniej niż tych drugich. Miłość reżysera do klasycznego kina kung-fu widać tu w każdym kopniaku i cięciu mieczem. Są tu i nawiązania do filmów z Bruce'em Lee, charakterystyczne dla kina kopanego zbliżenia i kapitalna choreografia czerpiąca garściami z dorobku wytwórni braci Shaw. No i krew leje się strumieniami. (A Band Apart/Miramax/Kobal/Shutterstock)

Kiedy Archie Hicox dociera na miejsce spotkania ze słynną aktorką, podwójną agentką pracującą dla Aliantów, ustronna tawerna okazuje się pełne nazistów z oficerem SS do kompletu. Atmosfera robi się napięta, a pijacka gra szybko zmienia się w prawdziwą próbę charakterów. Z jednaj strony mamy próbującego zachować zimną krew (i przykrywkę) Hicoxa, a z drugiej próbującego go rozgryźć oficera, to nie ma prawa dobrze się skończyć! (Universal/Kobal/Shutterstock)

Debata dotycząca dawania napiwków doskonale ukazuje charakter każdego z jej uczestników. To bardzo sprytny sposób ukrycia sprawnej charakteryzacji postaci w wyjątkowo zwyczajnym (choć naprawdę angażującym) dialogu. (Live Entertainment/Kobal/Shutterstock)

Katarktyczny finał "Bękartów wojny" ukazuje nam alternatywną wersję historii, w której tytułowy szwadron śmierci dokonuje prawdziwej masakry na nazistach i egzekucji Hitlera, której długo nie zapomnicie. A wszystko to dzieje się w płonącym kinie - tylko Tarantino mógł coś takiego napisać! (Universal Pictures)

Najbardziej niedoceniony film reżysera kończy się piękną sceną, w której Max i Jackie spotykają się po raz ostatni, aby podzielić się łupem. Najlepsze lata ich życia są już za nimi i zaraz rozejdą się w swoje strony. Ona schyla się by go pocałować, wtedy dzwoni telefon. On go odbiera. Jackie wsiada do auta i odjeżdża na jego oczach w takt utworu “Across 110th Street”. To była ich szansa, teraz pozostał im już tylko żal. (Miramax Films)

Dacie wiarę, że taniec pana Blondasa był przez Madsena zaimprowizowany? Aktor usłyszał piosenkę zespołu Stealers Wheel po raz pierwszy dopiero na planie podczas kręcenia pierwszego ujęcia. Nakręcono tylko 3 duble! Najbardziej niezapomniany momentem jest to oczywiście obcięcie ucha, które dobitnie pokazuje jakim psycholem jest Blondas. Nie chcecie z nim zostać sam na sam, zwłaszcza jeśli jesteście gliną. (Live Entertainment/Kobal/Shutterstock)

Brawurowa rola DiCaprio czyni tę scenę absolutnie fenomenalną. Kiedy Calvin Candie zdaje sobie sprawę, jaki jest prawdziwy cel wizyty Django i Schultza, postanawia pokazać gościom, kto tu rozdaje karty. Otrzymujemy więc wybuchową mieszankę furii i czystego szaleństwa. Swój monolog Leo przyprawia również wyjątkowo odrażającą rasistowską retoryką, co zmienia go z odrażającego typa w prawdziwie przerażający czarny charakter. (Columbia Pictures)

Sposób w jaki Waltz przedstawia światu Hansa Landę, znanego również jako Łowca Żydów, przyprawia o ciarki na plecach. Jego postać łączy bowiem niezwykłą charyzmę, przebiegłość z przerażającym wyrachowaniem i bezdusznością. Po Landzie może tego nie widać, ale napięcie w pokoju można kroić nożem. Po wszystkim widz niemal dzieli traumę z Shosanną - inscenizacyjny i aktorski majstersztyk. (Universal/Kobal/Shutterstock)

W tej scenie jest wszystko: pyszne burgery, cytaty z Biblii, niezapomniana lekcja w zastraszaniu i... cud. Samuel L. Jackson kradnie show, zapracowując sobie na tytuł "sułtana bluzgów". Jest tylko jedna bardziej ikoniczna scena w całym dorobku reżysera... (Linda R Chen/Miramax/Buena Vista/Kobal/Shutterstock)

Dialog w aucie z "Pulp Fiction" zdefiniował lekkość pióra reżysera i rozpoczął modę na "luźne gadki" w kinie gangsterskim. Jeśli nie znacie tego dialogu na pamięć, nie możecie się nazywać prawdziwym fanami filmów Quentina. (Miramax)