Nie uwierzycie, że to nie dzieło CGI!

W chwilach, gdy siedzimy wgnieceni w kinowe fotele, myśląc: "ależ ta technologia poszła do przodu!" często zapominamy, że filmowcy nadal korzystają z tradycyjnych trików filmowych i nadal wysadzają w powietrze prawdziwe auta i budynki. I to na naprawdę niewyobrażalną skalę. Będziecie naprawdę zaskoczeni, kiedy zobaczycie, które słynne efekty specjalne NIE powstały na komputerze. (Walt Disney Pictures)

Iluzje w tej scenie osiągnięto dzięki obrotowemu planowi, który filmowała kamera osadzona bez ruchu na wysięgniku.

Scenę eksplozji zrealizowano za pomocą strategicznie rozstawionych armatek na sprężone powietrze. Za ich pomocą przewrócono nawet motocykl i samochód.

Zgadza się, samolot Bane'a naprawdę rozbito. Aby nakręcić tę scenę zrzucono z wielkiej wysokości prawdziwy samolot!

Pamiętacie scenę, w której pociąg rozbija się o mur? To wydarzyło się naprawdę. Co więcej, Daniel Craig naprawdę stoczył bójkę ze swoim przeciwnikiem na dachu jednego z pociągów (zabezpieczono go specjalnymi linami).

Mimo że zawierał sceny wygenerowane przez komputer, większość animacji zrobiono ręcznie - to dotyczy również słynnych niebieskich kombinezonów. (Walt Disney Pictures)

Akrobacje Spider-Mana wykonywał kaskader albo sam Andrew Garfield. Przypięto ich do niemal niewidzialnej liny, która z kolei przypięta była do wielkiej szyny.

Scena z filmu "Matrix: Reaktywacja", w której gość ląduje na dachu samochodu z takim impetem, że podrzuca nim jak deskorolką, nie jest wcale zasługą CGI. Jedynie bohater wklejony został tam za pomocą komputera, wszystko inne wydarzyło się naprawdę.

Zamiast wycinać aktora i wklejać go na inny plan, filmowcy... po prostu obrócili plan wokół aktora podczas zbliżenia.

Ekipa filmowa oprócz komputerów korzystała z niesamowicie realistycznych kombinezonów i kukiełek, którymi sterowali zamknięci w nich ludzie.

Aby stworzyć tę iluzję wykorzystano różne kąty kamery - zresztą, Michel Gondry słynie z korzystania z wyjątkowo chałupniczych (choć bardzo często niezwykle pomysłowych) efektów specjalnych. I za to go kochamy.

Aby stworzyć tę maszkarę, ekipa skorzystała ze wszystkiego, czego tylko mogła. Kupiła nawet prawdziwe zwierzęce organy w rzeźni. Ten film jest doskonałym przykładem tego, jakich cudów można dokonać dzięki kapitalnym lalkom i animacji poklatkowej.

Jabba the Hutt to tak naprawdę ważąca prawie tonę lalka. Jej stworzenie zajęło ponad 3 miesiące i kosztowało pół miliona dolarów! (Walt Disney Pictures)

Aby nakręcić scenę amputacji ręki Aarona Ralfstona (James Franco), Boyle miał przygotowanych kilka sztucznych rąk. Wystarczyła jedna.